زمینی برای دویدن شما
در گام نخست برای پرورش شترمرغ نیاز به زمین دارید. پس از آن باید بیندیشید که چگونه می‌خواهید از زمین خود استفاده کنید. باید تصمیم بگیرید که چه مقدار زمین برای جفت‌گیری، نگهداری جوجه‌ها، پرورش پرنده‌ها تا سن کشتار و تجهیزات جوجه‌کشی اختصاص دهید. باید بخشی از زمین را هم برای ساختمان‌های اداری، فروشگاه یا محل استراحت کارگران در نظر بگیرید. گروه‌بندی معمول شترمرغ‌ها به صورت دسته‌های سه‌تایی یعنی یک نر و دو ماده است اما کارشناسان نگهداری جفتی یا سه‌تایی را توصیه می‌کنند، چون کنترل عملکرد فردی هر پرنده امکان‌پذیر است. به گفته محمدرضا زارع، یکی از کارشناسان این صنعت، فضای مورد نیاز برای پرورش دسته سه تایی 30 در 50 متر و در مجموع 1500 متر مربع است. البته این اندازه را بدون هیچ‌گونه مشکل جدی می‌توان به نصف تقلیل داد. هرچند گردشگاه‌های بزرگتر با مکان‌های دویدن وسیع، ‌مطلوب‌تر هستند، اما جوجه‌ها طی چهار هفته نخست زندگی، به فضای کمی نیاز دارند.
فضای دو در ده متر برای بیست جوجه، کافی است، ولی جوجه‌ها سرعت رشد چشمگیری دارند، با رشد جوجه‌ها نیاز به فضای پرورشی به سرعت افزایش می‌یابد. در ضمن پرندگان در طول شبانه‌روز به آب نیاز دارند. این موضوع را باید در طراحی لانه‌ها در نظر داشته باشید که احتمالا تأمین آب، هزینه‌ای را به شما تحمیل خواهد کرد. در آب و هوای سرد، ممکن است نیاز به نصب آبگرمکن‌هایی باشد تا دمای آب را برای همه پرنده‌ها در 20 درجه سانتیگراد ثابت نگه دارد و صرفا یخ نزدن آب کافی نیست. کارگران پرکار برای نگهداری این پرندگان، جوجه‌ها و تخم‌های آنها، باید کارگرانی داشته باشید که ترجیحا کارشان را دوست داشته باشند و قصد فرار از کار به سرشان نزند. زیرا در طول روز، پرندگان به مراقبت و نظارت نیاز دارند. البته باید به هزینه کارگر یا کارگران مزرعه هم فکر کنید؛ هزینه‌ای که چندان پایین نیست، زیرا پرندگان بالغ یک بار در اوایل روز و یک بار در وسط یا پایان عصر باید تغذیه شوند. جوجه‌ها باید دست کم پنج بار در روز سرکشی شوند. وقتی هفته‌ای یک بار تخم‌گذاری اتفاق بیفتد، جوجه‌کشی روزانه می‌شود و هچینگ باید روزی دو بار بررسی شود.